μαρμάρεος

(I)

μαρμάρεος και, κατά τον Ησύχ., μαρμάρειος, -α, -ον (Α)

ιδίως για μέταλλα) αυτός που λάμπει, που ακτινοβολεί, ο στιλπνός, ο αστραφτερός («αἰγίδα θυσανόεσσαν μαρμαρέην», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μαρμαίρω «λάμπω, αστράφτω» + κατάλ. -εος (πρβλ. αργύρ-εος πορφύρ-εος)].

————————

(II)

μαρμάρεος, αιολ. τ. μαρμάριος, -ία, -ον (Α)

1. αυτός που έχει κατασκευαστεί από μάρμαρο, ο μαρμάρινος («μαρμαρέα στήλη», Επιγρ.)

2. το αρσ. ως ουσ. ὁ μαρμάριος μαρμαράριος*.

3. (το αρσ. ως κύριο όν.) ο Μαρμάριος

προσωνυμία τού Απόλλωνος στη Δήλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μάρμαρος (πρβλ. αργύρ-εος)].